τρωτήριον

τὸ, Μ

όργανο που μπορεί να προκαλέσει τραύμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τρω- τού τι-τρώ-σκω + κατάλ. -τήριον* (πρβλ. βασανισ-τήριον)].